ارزیابی کانترایمونوالکتروفورز جهت تشخیص آلودگی به لینگواتولا سراتا درگوسفند

لینگوآتولاسراتا انگلی جهانی و مشترک بین انسان و دام است. انگل بالغ در سیستم تنفسی سگ سانان زندگی می کند ومیزبان واسط آن حیوانات علف خوار می باشند. انسان نیز ممکن است توسط هر دو مرحله نوچه ای و یا خوردن تخم آلوده شود. با توجه به فقدان نشانه های بالینی و عدم توانایی تشخیص انگل در دام های زنده، و اینکه تاکنون روش سرولوژیکی برای تشخیص لینگواتولا سراتا در میزبانان واسط به ویژه علفخواران ارائه نشده است، در مطالعه حاضر که برای اولین بار برای تشخیص آلودگی لینگواتولا سراتا در گوسفند انجام شده است، کارآیی کانترایمونوالکتروفورز با استفاده از آنتی ژن های پیکری و دفعی – ترشحیتهیه شده از کشت نوچه های انگل در rpmi و سه نوع بافر مختلف و با تعداد 40 نمونه سرمی مثبت تهیه شده از گوسفندان آلوده به انگل و 30 نمونه منفی غیرآلوده، تهیه شده از بره های ایندور، به منظور تشخیص آلودگی به این انگل در دام زنده (گوسفند) ارزیابی شد. شاخص های ارزیابی آزمون، حساسیت و ویژگی برای آنتی ژن دفعی- ترشحی بااستفاده از دو بافر ورونال و تریس 100% و حساسیت برای آنتی ژن پیکری به این دو بافر ورونال و تریس به ترتیب 100% و 95% و ویژگی برای هر دو بافر 100% بدست آمد. به همین صورت ارزش پیشگویی مثبت و منفی برای آنتی ژن پیکری و دفعی – ترشحی با بافر ورونال 100% و آنتی ژن دفعی – ترشحی با بافر تریس نیز 100% و برای آنتی ژن پیکری 5/97% و 7/96% بدست آمد. در صورتیکه حساسیت و ویژگی برای آنتی ژن دفعی- ترشحی بااستفاده از بافر باربیتال 5/92% و 90% و برای آنتی ژن پیکری 5/97% و 6/86% تعیین شد. ارزش پیشگویی مثبت و منفی برای آنتی ژن دفعی – ترشحی با بافر باربیتال به ترتیب 3/87% و 7/93% و برای آنتی ژن پیکری 7/90% و 7/93% بدست آمد. این مطالعه نشان داد که می توان از آزمون کانترایمونوالکتروفورز با استفاده از آنتی ژن دفعی– ترشحی نوچه لینگوآتولا سراتا و بافرهای ورونال یا تریس برای تشخیص آلودگی به این انگل در گوسفند و احتمالاً در سایر حیوانات میزبان واسط و میزبانان اصلی و حتی انسان استفاده کرد.